Un ano máis os viveirenses demostraron o seu saber facer pola Semana Santa…
Só houbo dous pontos negativos:
A) Os descomunais cadros colgados polas fermosas fachadas dos edificios máis emblemáticos e os que chantaron no medio e medio da praza de Pastor Díaz. Que horterada! Por favor! Outro galo cantaría se colgaran os cadros nos edificios en ruínas, ou nos máis feos, nos que sustituiron a pedra polo cemento, en Ilda, gráficas Neira, mobles Iglesias, Elite etc, por exemplo! Mira que escarallar a fachada das concepcionistas con semellante mamonada. A praza de Pastor xa estaba escarallada dende a Reforma de César Aja, para cando máis coas xigantescas fotos! Que excesivos! Diríase que aproveitan os decorados da Mostra Folclórica e Festival do Landro para decorar a Semana Santa e mailas navidades. Vamos! Viveiro non necesita máis nada que deixar á vista as galerias mediavais, monumentos románicos, góticos e barrocos. Non é de recibo que empapelen a vila con litografías xigantescas, malas, moi malas, enmarcadas en escaiola marrón…
Praza Maior e Concepcionistas
B) O coche do crego, Manuel G. L, Lu-2979.M, estivo chantado no atrio de Santa María o Xoves Santo! Que insensible! O vernes cambiouno de sitio, apárcandoo no solar do antigo forno, a poucos metros da grota de Lourdes. Por moitos permisos que teña ese curiña para circular polo casco antigo, non debería abusar do poder ‘celestial’. Iso facíano certos alcaldes nos tempos precedentes…
O coche do crego con permiso municipal
Polo demáis a Semana Santa foi un exemplo de traballo e recollimento! Noraboa a tódolas confradías. Emocionante a saída do ECCE-HOMO da capela da Misericordia. Centos de fieles, especialmente chilindríns, -mariñeiros de Celeiro-, acompañaron a imaxe ata a porta de Carlos V onde se xuntou coa procesión da Paixón. Pero ollo! Que esta talla non é procesional e pódese rachar, mellor facer unha réplica para os desfiles, como fixeron en Ferrol co Cristo da Misericordia, e deixala na súa furna. O ECCE-HOMO é coñecido polo Cristo dos mariñeiros e polo Santo Iciombre: a tradición popular confundía o Cristo co Santo, quizais pola dificultade da pronunciación das voces latinas ecce homo= ese home. Venérase o día das Tres Grazas. O Ecce-Homo cruzou por primeira a vez a ponte, para saír en procesión, en 1899, logo volveu saír en outra ocasión en 1987. 2007 marca un fito na historia desta imaxe que quixeron queimar pola súa provocadora postura…
Viveiro, coma Ferrol, ten portadoras femininas, bailan o paso da Virxe da Cruz de forma maxistral. Este ano, en Viveiro, montaron unha carpa na ábside gótica de San Francisco para expor os pasos de Semana Santa:
Foto: Marta Michelena.
Fotos: Fina Roca
O bo tempo permitiu expor o ECCE-HOME diante da capela do seu nome. Cabe subliñar a postura amanerada de Xesús Cristo, talla do século XVII…
Preparativos previos ao desfile:
Os máis pequenos participan activamente nas tamborradas, desfiles e Banda Municipal de Viveiro que é un luxo ao alcance de poucos. Paga a pena ir a procesión dos Caladiños, só por escoitar a Marcha Fúnebre da Banda Municipal de Viveiro…
Unha curiosidade que mantivo intrigados aos amantes da prensa do fígado. Dicíase que Terelu Campos ía desfilar de mantilla española coa Confradía dos de Fóra para facerlle a competencia ao seu ex Pipi calzas follas. Pero non! Terelu Campus e o seu noivo viveirés, o Agrelo, só desfilaron polas tascas e vinotecas de Viveiro. Os defiles estiveron a velos dende o balcón de César Pais, o presidente da Aociación Comarcal de Viveiro. Aquí están ben, ninguén os molesta, nin sequera eu físenlle fotos malia telos ao meu carón. Para que? Os protagonistas non eran eles, eran os portadores anónimos/as e tantas outras persoas, que traballan arreo todo o ano para que Viveiro sega a celebrar de maneira maxistral a súa Semana Santa…
O xuíz, o alcalde, o pregoeiro e o cronista de Viveiro…
Franciscanos e tamborrada feminina, emulando aos tambores de Calanda…
Xamóns e desmesurado cartel da Xemana Santa, o peor de todos cantos se publicaron, con super cirios e trapos vermellos tapando un burato…
A fermosa fachada da farmacia dos Casariego, recén restaurada, tapada cun dos cuadros subliñados…
O Desprendemento en Santa María, auto Sacramental, e o Santo Enterro. Mágoa de que un ano si e outro tamén, a liturxia, sexa en castelán con castrapo, acento e interferencias galegas…
Don Amado Aguiar non podía faltar aos oficios…
O bo tempo axudou a celebrar as procesións e, incluso, puidemos gozar da praia…