No marco incondicional da Igrexa de San Francisco de Viveiro, ná ábsida gótica máis alta de toda Galicia, tivo lugar (14-X-2011) o enlace matrimonial de Lucía y Martín, dous rapaces coma dous soles capaces de facermos emocionar aos máis de 200 invitados. A Cerimonia celebrada por don Francisco Javier Martínez Prieto, un curiña novo que fixo da misa unha auténtica concelebración entre ateos e cristiáns, unha misa como poucas recordo na miña vida, diría que foi única, mesmo permitiu que os noivos permanecesen de cara ao público e non de espaldas como na maioría das bodas, e sen esquencerse do evanxeo tivo referencias literarias encomiables, como a ANTOINE DE SAINT-EXUPERY, o autor do Pincipiño: Amar non é mirarse o un ao outro, amarse é mirar xuntos na mesma dirección. O repertoiro musical foi exquisito, Saleta, unha vez máis coa súa maravillosa voz, fíxonos estremecer: o coro en sí non tiña despedicio. Non faltaba de nada, nin o órgano, nin gaiteiros, nin acoordonistas, onde Pablo Michelena e a súa dona Sarín debutaron a pleno rendemento ¡Son bárbaros! Empezamos con Hendel (Conticorum lubilo) e seguimos con Mozart( Aleluya) Liszt (Sueño de Amor) Shubert (Sanctus) Mozart (Dona Nobis Pacem), pasando polo Só ti da Comunión e hasta el Final (Il Divo). En ese coro celestial estaban las hermanas y amigas de la novia…
Velaiquí algunhas instantáneas da cerimonia e do convite nupcial en Louzao (Area):
Órgano e coro
Lucía tras a lectura de Acción de Grazas fíxonos chorar a todos e todas polas referencias as persoas que xa non están connosco en especial ao seu pai TOÑÍN COLOSÍA: El tiempo pasa, el verano se va y el otoño siempre llega y perdemos a veces alguna de nuestras hojas, algunhas nacen otro verano y otras permanecerán con nosotros por mucho tiempo. Pero las que nos dejan y cayeron, continúan cerca alimentando nuestra raíz con alegría…
Os acoordonistas a saída dos noivos:
¡Ben! A cea non tivo deperdicio. Prmeiro un cóctel, logo un vídeo entrañable coas fotos de Martín e Lucía dende que naceron ata o momento da voda. Logo marisco a fartar (camaróns, percebes, nécoras e lubrigantes) carne, postres e bó viño, licores e orquestra incansable ata altas horas da madrugada con barra libre, froitas frescas e xelados tamén a fartar.
Houbo muiñeiras a mazo pois non en van os noivos forman parte do grupo folclórico máis internacional. Ver bailar a Lucía co seu tío Soto foi algo inenarrable:
Algúns momentos do evento:
Texto y fotos: Fina Roca