Históricamente, viñan a dicirmos, incluso, nas Universidades, que o río Miño nascía en Fontemiña, Fonmiña.
Pois vai ser que non, o Miño nasce nun pedregal en forma de rombo que, segundo a lenda, son pescadores petrificados que están a esperar a redención ao través das augas. Outra das lendas atribúe o pedregal a unha vellliña que tódolos días levaba unha gran pedra no mandil ata que formou o gran rombo que fixo mana-las cristalinas augas.
http://www.minube.com/fotos/rincon/301671?user=mariarequejodiaz
O Miño nasce no Pedregal de Irimia, na serra de Meira, e aflora na lagoa de Fonmiñá (Pastoriza) un lugar paradisíaco que convén visitar.
http://es.wikipedia.org/wiki/R%C3%ADo_Mi%C3%B1o
Para chegar ata ali hai que encamiñar as nosas pegadas a Meira, quen conta cun fermoso parque dedicado ao excatedratico de Xeografía da Universidade de Santiago, Rio Barja, cuxas cinzas foron espalladas polo pedregal de Irimia por expresa vontade do ilustre xeógrafo:
http://elprogreso.galiciae.com/nova/92771.html
Pasado o parque de Rio Barja paga a pena facer parada e fonda no antigo mosterio benedictino de Meira en cuxo campanario aniñan as cigüeñas, e a Igrexa de Santa María de Meira:
Moi preto do devandito mosteiro está o nascemento do río Miño: O pedregal de Meira. Un fermoso e tranquilo paraxe con mesas e barbacoas. Velaiqui o monolito coa explicación do nacemento do Miño e un poema de Avelino Díaz.
Fonmiñá: Eiquí o Miño aflora xa grande. Un paraíso onde os canónigos e berros crecen libres como nos tempos precedentes:
Texto e fotos: Fina Roca