A vida é para compartir…

Descubro tarde este vídeo, pero me parece tan lindo e interesante que quero facelo partícipe con todos e todas as miñas lectoras.

Os viaxeiros que pasaban o 15 de xaneiro pola estación de Liverpool Street  véronse sorprendidos por unha orixinal acción de Saatchi  Saatchi Londres para T-Mobile. Cuando o reloxo marcaba as once da mañá e sen previo aviso, 400 bailaríns que estaban camuflados comenzaron a executar una espectacular coreografía ao ritmo de oito cancións distintas. A acción formaba parte da nova campaña de T-Mobile, cuxo eslogan é Life’s for sharing: a vida é para compartir. A coreografía dura menos tres minutos e utiliza oito éxitos de distintas épocas. Con esta acción, T-Mobile reproduce o esquema de flashmob, as grandes concentracións de persoas, convocadas xeralmente a través de internet, -neste caso a través de Facebook e móbil,- que se reúnen para levar a cabo algunha acción inusual, e sen máis se dispersan.

Semplemente o ser humano pode ser maravilloso!

Pincha aquí:


http://www.youtube.com/watch?v=VQ3d3KigPQM

Fina Roca.

Os Maios en Viveiro…

Maio, maio, entra de crego / non revolbas o tempo… Aí ven o maio pola calle de abaixo/ aí ven o maio de roubar un refaixo/ aí ven o maio pola pescadería/ aí ven o maio comendo pan e sardiña…  

Campo de Urraca é un barrio Viveirense con moita marcha que ensalza todas as festas populares, incluso, a procesión dos nenos.  Outrora as nenas saían coa cruz de maio polas rúas, para atoparse cos maios; ían  vestidas de branco cos traxes da primeira comuñón, portando guirnaldas, frores, cruces e bandexas cubertas de pétalos para pedir esmolas. As nais axudábanas a formar arcos de mirtos e flores. Os rapaces pola súa banda saían cos maios, unha especie de espantallos formados con canas, fiuncho, ramas, vimbios, varas de salgueiro: tirábanse mortos no chan pero axiña resucitaban, o que viña ser a resurreción do mundo vexetal tras o longo inverno.  

Os maios son manifestacións colectivas do denominado Ciclo de Maio, un tempo comprendido entre mediados de abril e mediados de maio: entre maio e abril sae o cuco do cubil. Tres xoves hai no ano que relucen máis co sol: Xoves Santo, Corpus Christi e Ascensión.

En Viveiro os maios saen todos xuntos.

Luciano López Río é a alma mater da festa dos maios: vai vestido cun traxe feito con canas verdes, que pesa veinte kilos aproximadamente. Os acompañantes cantan os maios e piden esmolas polas rúas parando nos bares máis tradicionais. As nenas van vestidas de primeira comuñón cos arcos de mirtos e frores tal como podemos observar nas fotos. Levan maiolas e noces e cantan os Maios acompañados dunha pequena orquestra invitando a todos os presentes a acompañalos.

Velaquí a Luciano vestido de maio e o resto de integrantes: este é o Maio de Campo de Urraca o máis galano que ten a comarca:

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 005.jpg 

Levántate maio que tento durmiches

Érguete maio que tanto durmiches, pasou o inverno e ti non o viches.

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 021.jpg

Café Avenida de estilo modernista e lugar de encontro dos aconteceres viveirenses.

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 002.jpg 

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 006.jpg

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 007.jpg 

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 013.jpg 

Fina Roca. Viveiro, maios 2009 017.jpg

Texto e fotos: Fina Roca

Medalla de prata para a web de Riveira

A web do Concello de Ribeira acadou o segundo premio -medalla de prata- na categoría de páxina institucional en galego, nos premios Rdl´09 convocados pola Universidade de Vigo ao través da Facultade de Ciencias Sociais e Comunicación do Campus de Pontevedra. A gañadora foi a do Consello de Cultura Galega.

Os gañadores nas distintas categorías participarán o día 13 nunha gala no salón de actos da Faculltade de Ciencias Sociais.

O portal de Riveira foi deseñado por Anorak:

http://www.es.anorakstudio.com/

Un estudio coruñés dirixido por Carolina Núñez e Angel Villalba.

Non é moco de pavo enfrontarse a colosos institucionais como a Xunta Galicia, Universidade de Vigo, Turgalicia  etc e gañar.

Para máis información podedes entrar no Concello de Rivera :

http://www.riveira.es/

Fina Roca

Noraboa Carol, Ángel e David!

A web do concello de Ribeira…

http://www.riveira.es/

A web do concello de Ribeira deseñada e desenvolvida por dous xoves emprendedores: Angel e Carol  –http://www.es.anorakstudio.com/– foi seleccionada pola Organización dos V Premios RdL09 da Facultad de CC.SS. e da Comunicación da Universidad de Vigo para competir na categoría MEllOR WEB INSTITUCIONAL EN GALEGO…

Só seleccionaron 9 webs institucionais das que caben subliñar as da Xunta, Universidade de Vigo, Tour Galicia e Concello de Riveira…

Nestes intres as web máis votadas son a do Concello de Riveira e a da Cultura da Xunta. 

Anorak compite contra Goliat, así que non me queda ningunha dúbida a quen hai que votar.

Para gañar e obter este recoñecimiento polo seu traballo en galego debemos apoiar a Web de Riveira realizada polo estudio de Anorak en galego, castelán e ingles. As votacións on line estarán abertas aos internautas no devandito blog hasta las doce da medianoite do día 10 de maio. Supoño que non fai falla decirvos quen son Carol e Angel, non si?

Ánimo! Vota: http://www.riveira.es/

Só tedes que entrar na web subliñada, pinchar a esquerda e votar pola web de Ribeira. Merecen gañar xa que non teñen padriños xunteiros.  

Texto: Fina Roca?

Oscar Cabana Picado

Óscar Cabana Picado é un xove arquitecto e pintor coruñés que vén de ser seleccionado para formar parte do Catálogo Nacional da Arte:

http://www.oscarcabana.com/

Velaquí a foto do cuadro seleccionado para o Catálógo.

Prometo darvos máis información sobre esta xove promesa. Paga a pena apostar por el…

Fina Roca.

O ECCE-HOMO da Misericordia, Viveiro

O Ecce Homo, que se venera na capela do pazo da Misericordia (Viveiro), é unha fermosa escultura de autor anónimo do século XVII, a súa forma amaneirada -tan distinta das tallas de Xesucristo trala flaxelación -está atado á columna, sen coroa de espiñas e sen cana como cetro- estivo a piques de acabar na fogueira porque os intolerantes da quenda considerábanna irreverente.

A dificultade da pronunciación das voces latinas Ecce Homo= Velaí o home, termo que utilizou Pilatos no Pretorio trala flaxelación, deu lugar a que, en Viveiro, este Ecce Homo sexa coñecido popularmente como o Santo Iciombre: a fe popular converteu a Xesús en Santo.

A imaxe é tan querida e venerada que, os mariñeiros de Celeiro e Viveiro, dende tempos inmemoriais, cando van pescar, enfían as proas dos barcos cara á capela da Misericordia para que Cristo os acompañe polos inhóspitos mares; a capela foi fundada en 1603 por Rodrigo Alonso Alfeirán, ten un fermosísimo retablo e pinturas na cúpula, de Camilo Díaz Valiño, pero, non existe ninguha imaxe da Virxe da Misericordia. Disque antes había na entrada unha hornacina na que se veneraba á Virxe dese nome pero, actualmente, non hai rastro por ningures do manto protector da Misericordia.

No ano 2007 un fato de estudiantes universitarios capitaneados por René Gómez -mestre de música  e neto de Juan F. Rivera, alias o Goio, tallista viveirés autor das andas do Prendimento e do proxecto das do ECCE HOMO realizado por Sebastián Sierra- e Ramiro Mel Fraga -estudiante de Dereito en Santiago, autor do estandarte da Confradía bordada por el mesmo con fíos de ouro e prata- fundan a Confradía de Nosa Señora da Misericordía implicando aos compañeiros do coro e aos que compartían piso en Santiago, como Rafael Melero, médico e tenor, do Carballiño, e actual vicepresidente da Confradía.

Saen por primeira vez sen crego e sen banda o Vernes Santo de 2007. Dende entón e ata agora saiu sempre malia a chuvia. O pasado ano ao suspenderse as procesións de Viveiro pola metereoloxía adversa, os da Misericordia, sacaron a imaxe ao redor da igrexa e dos edificios cércanos, e non choveu mentres procesionaban ao Cristo. Para non perder o costume este ano pasou o mesmo, así que xa hai que fala de miragre.

Miles de persoas se congregan en torno á capela da Misericordia para ver saír o ECCE HOMO da súa furna e igrexa no presente ano. As andas teñen que sacalas de lado xa que non caben polas portas e logo montar a imaxe no claustro do pazo. Este ano saíron con crego, banda e moreas de cofrades de terciopelo vermello de ámbolos dous sexos. As mulleres poden  trasportar a imaxe conxuntamente cos varóns, non existe discriminación por cuestión de sexos. A meirande parte son tan noviños que teñen medo a facelo mal e piden disculpas por todo, cando o certo é que fanno fenomenal.

-Tampouco imos opeñermos a que un transexual devoto leve a mantilla española se cadra! Por que non? Dicíame un cofrade que quere gardar o anonimato.

Cabe subliñar que, o paso do ECCE HOMO da Misericordia, pesa 1800 Kg: necesítanse 72 persoas para poder portalo, 18 por cada varal.  

A procesión pola Ponte da Misericordia cos cirios encendidos, cal lucérnagas accesas, impresiona moito, estética e devotamente. Paga a pena ver aos portadores de Celeiro e Viveiro camiñar paseniño co Ecce Homo ás costas seguindo o ritmo da recén estreada banda de cornetas e tambores ata a triunfal chegada ao arco de Carlos V: os portadores teñen que pasar de xeonllos para non danar a imaxe para poder xuntarse coa procesión da Paixón na praza de Pastor Díaz.

Onte empezou a chover xusto cando o Ecce homo traspasou á porta de entrada á cidade sentíndose amparado polo arco protector da hornaciana de San Roque. Choveu a cachón e suspendéndeuse a Precesión pero o Ecce Homo non se mollaba. Non tardando, parou de chover e con esa mirada cómplice e misericordiosa, que ten o Cristo da columna, que mesmo parece que che está a falar e que dixit: ‘vámonos  compañeiros e compañeiras antes de que volva chover.’

Os portadores sacaron a imaxe marcha atrás e emprenderon o camiño de regreso entre os aplausos de todos os presentes. Oe! Medio Viveiro acompañouno ata a súa casa e outro medio agardaba por el na Misericordia, e non choveu máis ata que estivo de novo na súa furna.

Velaquí un muestrario dos aconteceres do Ecce Homo da Misericordia dentro e fóra da capela:

Texto e fotos, Fina Roca

Semana Santa

Hoxe é o vernes de Dolores. Felicidades a todas as Lolas e Dores. Ollo ao tráfico, coidadiño coa carretera.

Á Igrexa Católica fállalle o subconsciente

Á Igrexa fállalle o subconciente no anuncio do neno e mailo lince.

Non sei quen o dixo, pero subscríboo, ‘que a Igrexa Católica é a única institución que cobra do Estado por facer propaganda de se mesma’. Falar do uso que dan aos cartos públicos en nome de Cristo resucitado é un acto nulo de pleno dereito pois todos e todas sabemos que, os católicos, seguirán a alimentar o seu alter ego de machiños vaticanos.

Na derradeira propaganda sobre abortos e linces ibéricos -de seguro pagada con fondos públicos e notorios- aos bispos ‘castos’ falloulles o subconsciente ao pedir só a salvación para un neno varón, sen defectos aparentes, branco e rubio.  Ario! Faltaría máis.

Está claro que, dos meniños negros, das nenas, ou dos bebés enfermos, non queren saber nada de nada.

Propaganda racista, pura e dura?!

Non teñen remedio!

(Artigo de Fina Roca publicado en La Opinión de Coruña o vernes 20 de marzo de 2009)

?

As Pepitas de Ferrol

A tradición das Pepitas, en Ferrol, remóntase ao século XIX, pero a festa popularízase ao principio do s.XX, en 1903, concretamente.

Que decirvos da Festa? Chámome Fina (Pepa) e nacín en Ferrol. Dende nena vivo a festa a tope e sego a emocianarme cando me atopo coas rondallas, interpretando habaneras, vals ou cancións populares polas rúas, bares ou praza de Amboage.

Para os habitantes de Ferrol, a festa das Pepitas, que se celebra o véspera de San Xosé (18 de marzo) e tan importante como as fallas para os valenciáns, de feito celébranse o mesmo día e cada rondalla ten a súa madriña cal falleira maior. As rúas énchense de tunantes cos seus instrumentos de corda e púa para homenaxear ás ferrolás louvando a súa beleza, discreción e elegancia. Rodean ás mulleres, en especial ás Pepas, Finas e Pepitas, cantándolles fermosísimas cancións, habaneiras…

En Ferrol nunca se perdeu a ancestral tradición de cantar polos bares e rúas. 

As rondallas reúnense na praza do marqués de Amboage, cuxa estatua segue no medio e medio da mesma, non como en Viveiro, que desterraron a Pastor Díaz. Logo de cada actuacións os grupos distribúesen pola cidade para cantar a tope.

Velaquí a estatua de Amboage: http://ferrol.antiguo.googlepages.com/amboage04.jpg/amboage04-full.jpg

 Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 010.jpg

Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 004.jpg

Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 005.jpg

Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 014.jpg

Nos derradeiros anos, por iniciativa da Asociación de Empresarios de Hostalería de Ferrol e Comarca, hai o costume de obsequiar ás mulleres polos bares e cafeterías co Bico das Pepitas, un bizcocho de chocolate e laranxa como o que podedes observar na foto. 

Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 017.jpg 

Fina Roca. Ferrol. As Pepitas 2009 016.jpg

É o barrio da Magdalena o que máis se integra na conmemoración das Pepitas…

Texto e fotos: Fina Roca

Carmen Formoso

 Carmen Formoso gañou a batallaAgora só falta que Marinita Castaño lle devolva os cartos de A Cruz de San Andrés. A Literatura fixo Historia e xustiza. Que se acaben os premios literarios amañados entre amiguetes e que metan no trullo a quen negocia coa propiedade intelectual.

En Galicia abondan os amaños! Sempre gañan os mesmos, ou seus fillos, curmáns, amiguetes e sobriños.

Por fin! Unha xuíza condena ao presidente de Planeta, José Manuel Lara Bosch, acusándoo de proporcionarlle a novela da escritora gallega ao finado Premio Nóbel e plagista maior, Camilo José Cela, para que escribise A cruz de San Andrés. Non contaban os capitoste do poder socio cultural, que unha escritora, muller e galega, lles plantase cara en 1995, -a Cela e Lara-, por plaxiarlle con premeditación alevosía a súa novela Carmen, Carmela, Carmiña.   

 Podedes seguir esta noticia no blog de Carmen Formoso ou en La  Voz de Galicia de hoxe:

 http://www.carmenformoso.com/

  http://www.lavozdegalicia.es/cultura/2009/03/06/0003_7571856.htm

 Ou neste blog sobre plagios famosos moi interesante, non si?

 http://www.elplagio.com/Plagio/3.3.Plagiarios_ilustres.html

 Ánimo Carmen! Que Marinita Castaño te devuelva lo que te pertenece.

 Fina Roca.