INDECENTE, INDECENTES…

Unha nova clase de caduillitos democráticos invade o país. Basta xa de tantas mamonadas indecentes: rebaixan as pensións e mailos salarios das clases traballadoras, aumentan os impostos, alargan as xubilacións pero os seus soldos de diputados, presidentes, xefes e xefeciños da oposición, etc, son intocables: con 7 años de no dar golpe xa teñen suficiente e se xubilan cuadriplicando o salario dunha profesora de Primaria o Secundaria con coarenta anos de servicios.

 SÍ,  ES INDECENTE que en estos tiempos de penuria general para todas  las economías, los de siempre se lo pasan muy bien:

Indecente es que Jaume Matas siga viviendo en su palacete de Palma y los vecinos de casa Barro de Viveiro (Lugo) en la calle, o que a los del Lodeiro le tiran sus pisos construídos cuando él era ministro de Fomento. Matas y su señora, que viven a corpo de rei responsabilizan á súa propia nai e a un colaborador de su gobierno de sus indecentes actuacións.

.   Indecente,  es que el salario mínimo de un trabajador/a sea de 624  €/mes y el de un “Sr./Sra.” diputad@  3.996  €/mes, pudiendo llegar con dietas  y otras prebendas a los 6.500  €/mes;
·   Indecente,  es que un Sr./Sra. catedrátic@ de universidad o un Sr./Sra. cirujan@ de la  sanidad pública ganen menos que un concejal de festejos en un ayuntamiento  de tercera;
·   Indecente,  es que los polític@s se suban sus  retribuciones en el porcentaje que les apetezca, (siempre claro está, por  unanimidad, por supuesto y al inicio de cada legislatura);
·   Indecente,  es comparar la jubilación de un diputad@ con la de una viuda.
·   Indecente,  es que un ciudadano tenga que cotizar 35 años  para percibir una jubilación y a los “Srs./Sras.” diputad@s les baste con  “SOLO”  siete añosy los miembros del  gobierno, para cobrar la  pensión máxima  necesiten  solo  jurar el cargo;
·   Indecente,  es que los diputad@s sean los únicos  “trabajadores”  (¿?) de este país que están exentos  de tributar un tercio de su sueldo del  IRPF;

.    Indecente,  es que a un polític@ no se le exija superar una mínima prueba de honradez y de capacidad  para ejercer un cargo (y no  digamos intelectual o cultural);
·   Indecente,  es el coste que representa para los demás ciudadanos españoles,  sus  comidas,  sus coches oficiales, sus chóferes, sus viajes (siempre en gran clase) y sus tarjetas de crédito por  doquier: Matas gozaba a mazo en Vivero con su amigo el alcalde.

·   Indecente,  es que sus  señorías cuando  cesan en sus cargos, tengan un colchón  del 80%  del sueldo durante 18 meses;
·   Indecente,  es que ex-ministros,  ex-secretarios de estado y ex-altos cargos de la  política cuando cesan son los únicos  ciudadanos de este país que  pueden  legalmente percibir dos salarios del erario  público;
·   Indecente,  es que se utilice a los medios de comunicación para transmitir a la  sociedad que los funcionarios solo representan un coste para el bolsillo  de los ciudadanos.
·   Indecente,  es que  nos oculten sus privilegios y prebendas(sustantivo femenino que significa ganga, inmunidad, sinecura, poltrona, enchufe, momio,  chollo, bicoca, etc., etc.,) mientras vuelven a la sociedad  contra quienes de verdad les sirven.
·     INDECENTE, ES QUE  SIEMPRE SE ARREGLE ESPAÑA y sus  presupuestos, CON EL SUELDO DE LOS  FUNCIONARIOS y FUNCIONARIAS!
¡INDECENTES!   ¡¡INDECENTES!!    ¡¡¡INDECENTES!!!  Veamos un ejemplo simple y sencillo, para comparar  a un político con un funcionari@, un jubilad@, un parado.  A PELO Y SIN DIETAS (QUE TAMBIEN PUEDEN  VIVIR DE ELLAS)

SALARIOS MILLONARIOS QUE PAGAMOS TODOS:

1.  Presidente de la Generalitat de Cataluña, José Montilla 164.043,54 euros
2.  Presidente de la Diputación de Barcelona, Celestino Corbacho 144.  200 euros
3.  Alcalde de Barcelona, Jordi Hereu 117.398 euros
4.  Presidente de la Diputación de Lleida, Jaume Gilabert 108.220 euros
5.  Alcalde de Madrid, Alberto Ruiz Gallardón 100.743 euros
6.  Presidente País  Vasco, Juan José Ibarretxe 99.574 euros
7.  Presidente de la Diputación  de Vizcaya, José Luis Bilbao 99.540 euros
8.  Presidenta de Madrid,  Esperanza Aguirre 98.700 euros
9.  Presidente de la Diputación de  Girona, Enric Vilert 98.000 euros
10. Presidente de la Diputación de  Palencia, Enrique Martín 97.339 euros

ALCALDES  MEJOR PAGADOS DEL PAIS :
1.  Barcelona : Jordi Hereu 117.398 euros
2.  Madrid  – Alberto Ruiz Gallardón 100.743 euros
3.  Bilbao – Iñaki Azcuna 92.873  euros
4.  Zaragoza – Juan alberto Belloch 92.414 euros
5.  Valladolid – Francico Javier León de la Riva 91.000 euros
6.  Valencia  – Ritá Barberá 90.296 euros
7 . Castellón – Alberto Fabra 88.000 euros
8.  Vitoria – Patxi Lazcoz 85.570 euros
9.  Oviedo – Gabino de  Lorenzo 84..588 euros
10. Tenerife – Miguel Zerolo 84.445 euros
11.  San Sebastián – Odón Elorza 82.091 euros
12.  Huelva – Pedro Rodríguez  81.014 euros
13.  Lleida – Ángel Ros 80..645 euros
14.  Málaga – Francisco de la Torre 77.678 euros
15.  Badajoz – Miguel Ángel Celdrán 73.500 euros
16.  Santander – Iñigo de   la Serna 72.416 euros
17.  Alicante – Luis Diaz Alpieri 72.000 euros
18.  Murcia – Miguel Ángel Cámara 72.000 euros
19. Ourense –  Francisco Rodríguez 72.000 euros
20.  Almería – Luis R. Rodríguez  Comendador 71.005 euros
21.  Salamanca – Julián Lanzarote 70.872 euros
22.  Las Palmas – Jerónimo Saavedra 68.148 euros
23.  Cuenca –  Francisco Javier Pulido 68.000 euros
24.  A Coruña – Javier Losada  66.942 euros
25.  Burgos – Juan Carlos Aparicio 66.942 euros
26.  Cádiz – Teofila Martínez 66..942 euros
27.  Guadalajara – Antonio Román  66.492 euros
28.  Ciudad Real – Rosa Romero 66.476 euros
29.  Granada – José Torres 65.977 euros
30.  Zamora – Rosa Baldeón 64.950  euros
31.  Sevilla – Alfredo Sánchez Monteseirín 64.450 euros
32.  Albacete – Manuel Pérez 63.434 euros
33.  Córdoba – Rosa Aguilar 63.260  euros
34.  León – Francisco Fernández 63.206 euros
35.  Lugo – José  López Orozco 63.000 euros
36.  Palma de Mallorca – Aina Calvo 62.356  euros
37.  Pamplona – Yolanda Barcina 61.982 euros
38.  Girona – Anna  Pagans 60.924 euros
39.  Segovia – Pedro Arahuetes 60.  824 euros
40.  Toledo – Emiliano García 60.389 euros
41.  Cáceres –  María Carmen Heras 60.200 euros
42.  Pontevedra – Miguel Ángel  Fernández 60.000 euros
43.  Soria – Carlos Martínez 60.000 euros
44.  Jaén – Carmen Purificación Peñalver 59.044 euros
45.  Logroño –  Tomás Santos 58.000 euros
46.  Ávila – Miguel Ángel García 58.000 euros
47.  Huesca – Fernando Elboj 48.688 euros
48. Teruel – Miguel  Ferrer 47.000 euros
49. Palencia – Heliodoro Gallego 45.057 euros
50. Tarragona –  Joseph Félix Ballesteros 33.264 euros

Presidentes  de comunidades autónomas (salario anual)

1.  José Montilla – Cataluña 164.043,54 euros
2.  Juan José Ibarretxe  – País Vasco 99.574 euros
3.  Esperanza Aguirre – Madrid 98.700 euros
4.  Marcelino Iglesias – Aragón 87.000 euros
5.  Emilio Pérez  Touriño – Galicia 83.374 euros
6.  Paulino Rivero – Canarias 79.963  euros
7.  Manuel Chaves – Andalucía 78.791 euros
8.  Juan Vicente  Herrera- Castilla y León 78.791 euros
9.  José María Barreda – Castilla  La-Mancha 78.791 euros
10. José Luis Valcárcel – Murcia 78.791 euros
11. Miguel Sanz – Navarra 78.227,94 euros
12. Francisco Camps – C.  Valenciana 77.988,24 euros
13.  Francesc Antich – Baleares 70.657,86  euros
14. Miguel Ángel Revilla – Cantabria 68.666 euros
15.  Vicente álvarez Areces – Asturias 68.002 euros
16. Pedro Sanz – La  Rioja 63.376,32 euros
17.  Guillermo Fernández Vara – Extremadura  54.244,56 euros

Presidente  de las diputaciones provinciales (salario anual)

1.  Barcelona – Celestino Corbacho 144.200 euros
2.  Lleida – Jaume  Gilabert 108.220 euros
3.  Vizcaya – José Luis  Bilbao 99.540 euros
4.  Girona – Enric Vilert 98.000 euros
5.  Palencia – Enrique Martín 97.339 euros
6.  Álava  – Xabier Aguirre 92.596 euros
7.  Castellón – Carlos Fabra 92.400 euros
8.  Tarragona –  Josep Poblet 92.000 euros
9.  Málaga – Salvador Pendón  89.000 euros
10. Teruel – Antonio Arrufat 85.000 euros
11. Ávila –  Agustín González 83. 521 euros
12. Toledo – José Manuel Tofiño 82.908  euros
13. Gran Canaria – José Miguel Pérez 81.538 euros
14. León –  Isabel Carrasco 80.920 euros
15. Almería – Juan Carlos Usero 79.660  euros
16. Zaragoza – Javier Lambán 78.000 euros
17. Valencia –  Alfonso Rus 77.988 euros
18. Pontevedra – Rafael Louzán 77.988 euros
19. Coruña – Jesús Salvador Fernández 77.988 euros
20. Salamanca –  Isabel Jiménez 77. 591 euros
21. Tenerife – Ricardo Melchior 76.968  euros
22. Cádiz – Francisco González 76.000 euros
23. Lanzarote –  Manuela Armas 75.995 euros
24. Ciudad Real – Nemesio De Lara 72.991  euros
25. Segovia – Javier Santamaría 72.568 euros
26. Ourense –  José Luis Baltar 72.408 euros
27. Alicante – José Joaquín Ripoll  72.061 euros
28. Valladolid – Ramiro F. Ruiz 70.000 euros
29.  Fuerteventura – Mario Cabrera 69.566 euros
30. Albacete – Pedro  Antonio Ruiz 68.600 euros
31. Cáceres – Juan Andrés Tovar 68.236 euros
32. Badajoz – Valentín Cortés 68.236 euros
33. Cuenca – Juan  Manuel Ávila 68.002 euros
34. Mallorca – Francina Armengol 68.000  euros
35. Huelva – Petronila Guerrero 67.490 euros
36. Ibiza –  Xico Tarrés 66.000 euros
37.Jaén – Felipe López 66.000 euros
38.  Soria – Efrén Martínez 63.639 euros
39. Menorca – Joana Barceló 63.100  euros
40.Granada – Antonio Martínez 62.493 euros
41. Zamora –  Fernando Martínez 61.734 euros
42. Córdoba – Francisco Pulido 61.336  euros
43. Burgos – Vicente Orden 59. 990 euros
44. Guadalajara –  María Antonia Pérez 59.336 euros
45. Sevilla – Fernando Rodríguez  51.936 euros

Se agradece la máxima  difusión a este escrito, para acabar de una vez con tantos mitos, embustes  y demagogia por parte de los políticos, que se piensan que “el pueblo” es  gilipollas y se chupa el dedo! Políticos y carguitos intermedios, una nueva ola de caudillitos democráticos que ocupan los cargos públicos a todos los niveles: En los institutos de Enseñanza media nos permitimos tener directores y subdirectores con horarios de diseño sin dar una sola clase. Caudillitos que aplican mobbing a quien tiene la osadía de plantarles cara.

Falta de libertade e situacións kafquianas…

A miúdo pasamos por situacións tan kafquianas que non sabemos que facer. Así, unha semple folga de estudiantes de bacharelato do máis inocente pode convérterse nunha traxedia grega para os novos caudillitos democráticos que están a dirixir os centros educativos públicos, facendo culpables das caceroladas estudiantís ao profesorado de moitos anos, que puidese ser pero que non ven ao caso…

Unha boa amiga mándame o seguinte vídeo para que non desespere.

Cando se enterarán que ser democráta é unha actitude permanente cara a vida. Prometo seguir…

Pinchade na páxina superior na ranita

Fina Roca

Parque de OZA 2009. Continúan as desfeitas…

Que barbaridade! Como xa anunciaba nestas páxinas, se cargaron un bosque por motivos electoralistas. Hoxe, os sufridos veciños e veciñas da rúa Joaquín Galiacho, a zona situada entre a calle de Juan Neira e a da Igrexa de Monelos,  pechada a cal e canto dende hai máis de seis anos, impediron que talaran as poucas árbores que quedaban diante das súas casas.

Levan un mes traballando a marchas forzadas para poder saír na foto cara as eleccións. Vivimos nun momento histórico no que os políticos, tanto os de dereitas, como os de esquerda, só se moven por motivos electoralistas. Non teñen vergoña nin quen lla poña.

Nesta mesma páxina (en temas, pinchade fotos, antes e despois, ou parque de Oza) podedes ver como era este paraíso denantes de que entrasen as máquinas.

Velaquí hoxe en día:

1.- Os veciños negáronse a quitar os coches e grazas a iso non tiraron as árbores que se ven no fronte. Aos capataces de obra non lles gusta que grabemos en vídeo o que están a facer. Os inxeñeiros da obra fuxen das imaxes como os gatos escaldados e mandan aos seus sicarios a botar fóra aos fotógrafos e fotógrafas que cuestionan esta estúpida obra. Na que primeiro tiran os muros de pedra e logo volven a poñelos:

2.- Esta zona estaba cheíña de árbores, había tantos, tantos, que semellaba un bosque salvaxe, que pertencía a finca dos Reboreda. Mesmo había un estanque rodeado de asentos semicirculares cubertos de azulexos de cerámica sevillana e un fermosísimo cenador, que se cargaron impugnemente, malia o seu importante valor artístico. Eran tantas, tantas, as arbores frutais, nogais e castaños, que había neste pulmón coruñés, que non se pode crer que os cargasen sen ningunha xustificación ecolóxica, para acabar prantando palmeiras enanas e laranxas bravas. Cómo é posible que arrancasen as figueiras, parras, manciñeiras, claudias, pereiras sen ter remordeimentos de conciencia? Que xentuza…

Este fermoso castaño, de momento, foi salvado polos veciños colocando os coches diante, chamándolles asasinos cada vez que intentan quitalo.

O resto do parque é todo un despropósito, un deserto que están intentando disimular con palemiras enanas. Observade, anque é mellor darse unha volta polo lugar. O Parque de Oza está á altura do Corte Inglés, entre a Ronda de Outeiro e Monelos.

Onde antes había árbores agora hai estradas, casas, camións, paleadoras e desertos:

Por favor! Deixade as árbores en paz.

Texto e fotos: Fina Roca.

Parque de Oza 2008

Un ano despois de que empezaron os traballos de demolición das casas e chabolas do futuro parque de Oza de A Coruña o aspecto é desolador. O camiño do Corgo dá mágoa velo e a vexetación autóctona foise ao carallo. Se hai un ano as paleadoras derrubaron castiñeiros e loureiros centenarios, magnolios, laranxeiras, limoeiros, manciñeiras, pereiras e pexegueiros, antonte, de novo, as paleadoras entraron a saco derrubando todo ao seu paso, dende o antigo orfanato e as murallas que o rodeaban ata figueiras, cereixeiras e guindeiras cargadiñas de froitos… Abonda ollar as páxinas desta bitácora para ver o antes e despois, as fotos de 2006 e 2007. O Arco de medio punto que sobrevivía a antiga zona fortificada vai caer dun momento a outro, arco que os rapaces máis friquis do barrio reconverteron no seu particular picadeiro decorandoo a súa maneira coma podedes ver. E todo esto ao carón do corte inglés… Como unha imaxe, as veces, vale máis ca mil palabras, xulgade por vós mesmos/as. Naturalmente o prezo que lle deron polas casas e leiras aos seus propietarios, non é o de mercado, xa que nesta zona, un apartamento de 50 metros cadrados, non baixa dos 50 quilos das antigas pesetas. Os expropiados forzosos están indignados ou pleiteando co Concello, pero destas cousas non se fala na Prensa.

Parque de OZA junio de 2008 001.jpg

Parque de OZA junio de 2008 003.jpg

 Estado actual do camiño do Corgo, ancestral camiño coas súas fontes de pedra labrada e pozos de auga de gran pureza.

O máis friqui de decoración arqueolóxica consentida polo Concello:

Parque de OZA junio de 2008 012.jpg

Velaquí o arco de medio punto onde acamparon os rapaces para encherse de porros en pleno camiño do Corgo pero, insisto, ver nos arquivos desta mesma páxina que lindo era todo esto denantes de que entraran as paleadoras para destruír o parque autóctono, bosque, que xa tiñamos.

Parque de OZA junio de 2008 013.jpg 

Parque de OZA junio de 2008 009.jpg

Por estes pagos transcurre a acción da Tribuna de Emilia Pardo Bazán, a protagonista, Amparo, probablemente vivía na actual rúa Montes…

Texto e fotos: Fina Roca?

Terroristas fóra…

Xa está ben! Pero, por moito que eu lles diga aos terroristas, non pararán de matar. Equivócase quen pensa que vai acabar con eles con programas de deseño ou con todos os exércitos  do mundo. Tanto ten quen mande, porque os terroristas, como os psicópatas, carecen de sentimentos. ¿Como se pode vivir con tanto odio metido no corpo? Fai falla ter moi pouca conciencia para atacar coas armas a quen só emprega o uso da palabra.

Todos somos culpables! Acabando co oportunismo político e educando aos nenos e nenas en igualdade dende o berce  acabaremos co terrorismo de Estado, Islamista, Etarra, de Xénero. etc…

Mañá ,todas as mulleres traballadoras, e homes con conciencia, deberíamos ir porta con porta condenando o terrorismo, veña de onde veña, e animando a xente a votar. Que ninguén acabe coa democracia que tanto anos costounos acadar.

Que os bispos arrimen o hombro e se deixen de leiras, que traballen pola igualdade, predicando co exemplo. Outro galo cantaría se en lugar de ter un Papa, presidindo a Igrexa, tivesemos unha Papisa, non si? Fina Roca

 

 

A voltas coas hortas de Oza, Coruña

Os que me seguides neste blog sabedes que me cabrean as inxustizas socias, non as soporto! En Oza estánse a cometer moitas en nome da Lei e da obedenza debida. Como se todas as leis e políticos fosen modelos de virtudes! Se ben é certo que os xubilados/as que cultivaban os terreos do que vai ser ‘parque de Oza con rañaceos incorporados’ non eran os donos deles, non menos certo é que cultivábanos dende os tempos de María Castaña. As hortas mantiñan limpo o campo, servían de entretenemento e completaban a raquítica pensión de xubilación e viúdez dun fato de mulleres e homes. Eu teño pasado tardes enteiras nestas magníficas hortas, falando cos paisanos/as, comendo froita no medio das frores. Ninguén cría, que do día para a noite ían arrasar con todo sen darlles tempo para recolle-la colleita, agás eu por pasar por unha situación similar cando me tiraron a casa de Viveiro, A casa Barro, que podedes ver no link desta mesma bitácora.

Onte estive paseando polas hortas, parecía unha paixase lunática, desoladora! Como se pasara unha apisonadora! Arrasaron coas árbores froitais e ronseles. Dába mágoa ve-las manciñeiras, pereiras e pexegueiros cortados para leña. Montóns de leña abandonados no parque! Pero o que é peor: había rapiña na cidade na que ninguén é forasteiro! Estamos en tempos de fame quizais? Non se entende, que persoas con cara de boa saúde pelexaran por rouba-los cultivos de quen tanto traballou e que estaban a pasar por unha situación kafkiana…

-Roubáronme toda a colleita! Lamentábase unha paisana.

-Non me deixaron nada en pe! Levarónme ata as prantas aromáticas e cantas flores tiña cultividas. Dicíame Concha Vázquez Mella, unha muller de Monelos, que tiña un chabolo de cemento con 20 galiñas no campo de Oza, detrás da Igrexa de Monelos, polo que pagara cincuenta mil pesetas das de antes.

Curiosamente, a horta do crego de Monelos, que estaba chea de merda e de cascos valeiros de cervezas e refrescos, non a expropiaron, pola contra, os empregados municipais, limpiáronlla arreo con cargo ao concello! Tampouco expropiaron aos Reboreda, unha familia do señorío coruñés, a que non lle tocaron chisco do seu muro! Só tiraron as casas, chabolas e hortas dos que non teñen padriño para se defender…

Cando me atopei con Concha, a boa da muller andaba agachada entre as ruínas do seu galiñeiro buscando unha pedra de afiar coitelos, a que lle tiña moito cariño porque pertencera ao seu fillo. As galiñas e maila horta eran o seu consolo i entretemento dende que lle morrera o seu único fillo, quen traballaba nas obras e caeu polo hoco dun ascensor…

-Senón chega ser pola horta e os animais non sei que ía ser de min! Tiven que malvende-las galiñas para que non mas roubaran. Custáronme sete euros cada unha e vendínas a tres! Pero para o piso non podía levalas! Dicíame…

Concha non pensaba chorar pola expropiación forzosa e sen recibir un peso a cambio! Segundo me contaba xa gastara tódalas bágoas no enterro do seu único fillo. Mais miraba con nostalxia para todo canto amara. Nin tempo lle deu a coller as manzás dunha maceira que prantara coas súas propias mans e que daba unhas mazás riquísimas, tiña prantas de tódolos cores, tomates, leitugas, ovos…

Mentras falabamos ela seguía a buscar a pedra de afiar. Por fin deu con ela! Que alegría! Foi como se encontrara o tesouro máis preciado do mundo, cambioulle-lo rostro e alegroumo moito estar con ela nese intre…

Velaquía a Concha no momento de atopa-la pedra de afiar:

Desolador aspecto da horta de Cocha, ver a anotación seguinte nesta mesma páxina para ver como era hai apenas tres días.

Cabazas tiradas no medio dos escombros do galiñeiro de Pepe, o irmán de Concha.

Cando estabamos a face-las fotos apareceu Gloria, outra veciña, doéndose de que talaran unha manciñeira que cultivara ela mesma dentro dunha pota vella do caldo, e que logo transplantara xusto ao lado do muro dos señoritos do lugar, os Reboreda. Ámbalas dúas mulleres, afeitas ás desventuras, achegáronse a unha chabola hortícola, que aínda non tiraran, onde se daban as rosas máis fermosas do mundo, para coller follas de figueira:

-Son boísimas en infusión! Para a dor de estómago e para os nervios! -Dicía Concha- A partir de agora virei a botarlle de comer aos gatiños, porque andan perdidos dende que empezaron coa desfeita. O parque pode quedar moi lindo, pero acabaron coa miña forma de me entreter. Terei que facer como tódolos vellos, pasear e pasear, home bo!

Gloria e Concha diante da derradeira figueira:

Texto e fotos: Fina Roca. Continuar lendo “A voltas coas hortas de Oza, Coruña”

As derradeiras hortas do parque de Oza…

A Coruña…

Onte a tristeza e dor sentíase na xente maior do barrio de Monelos que perante anos cultivaron as súas hortas con paciencia e agarimo. Malia que no mes de abril do presente ano recibiron unha carta instándoos a recoller todos os apeiros en 15 días, coidaban, que a orde ía ser coma outras veces -levaban anos escoitando a mesma historia- e que ían poder facer o que sempre fixeron: cultivar e criar galiñas. A desolación era patente! As máquinas entraron a esgalla e, anque os obreiros, aseguráronlle que de momento non ían tirar as chabolas onde gardan os aperos, chorando, as máis velliñas, preguntábanse, que facer coas galiñas? De feito unha señora, que perdera o marido e mailo único fillo, dicíame que grazas ao coidado das galiñas e maila horta puidera saír adiante. Agora vive nun piso e non vai levar os animais para a casa. Estas hortas están situadas xusto detrás da igrexa de Monelos. A horta do crego non está afetada polo deshaucio, é dicir, que seguirá adscripta á Igrexa, quedando no medio e medio do parque de Oza, ata que a Igrexa a venda por un prezo millionario á constructora da quenda. Seguirei a informar sobre esta desfeita que deixa as persoas maiores sen a súa habiitual forma de vida. As hortas están a salto de mata do Corte Inglés e como se ve nas fotos os bloques de cemento avanzan. De parque nada! Vamos! Un xardinciño, como en Vioño, e o resto para as constructoras. En Vioño desfixeron unha aldea enteira para cubrila con bloques de cemento.

 

Acabáronse as hortas sitas entre o Camiño do Corgo, Rúa Montes e Camiño da Igrexa.

Fotos e texto: Fina Roca

O río Mero…

 O río Mero atravesa os Concellos de Cambre e Culleredo, pasa polo Temple e desemboca na coruñesa ría do Burgo:

 http://gl.wikipedia.org/wiki/R%C3%ADo_Mero

 Non hai moito, os veciños do lugar, bañábanse na Marisqueira, comían baixo carballos, guindos e nogueiras, e as vacas pastaban libres, pero, chegou a BUNGE, antiga MOYRESA, a maior procesadora do mundo de grans, gárgolas (froitos secos do liño), soja, aceites e outros subproductos transgénicos e foise todo a fritir puñetas. Soltaron tres cisnes e unha morea de patos para disimular e mesmo colocaron unha estatuta de bronce enriba da ponte.

O Temple 8.jpg O Temple 6.jpg O Temple 2.jpg O Temple 4.jpg O Temple 3.jpg recetas  e Burgo 015.jpg

  A estatua é un home super gordo coa cara de Franco sentado nun trapecio e colgado da ponte da autopista da Coruña, na desembocadura do Mero ao seu paso polo paseo marítimo do Temple. Está cuberta de cagadas de pombas e gaivotas. Por debaixo da estatua hai unha ponte de madeira, queimada e cagada, que une as dúas márxes do río, Culleredo e Cambre. Hai tres anos, ás autoridades da quenda, deulles por facer un paseo flubial, sustituíndo os encoros por cemento, talando ás árbores centenarias e a vexetación autóctona. Agora os parrulos niñan debaixo dos plásticos como podemos ver na foto 5.

O amigo RAFA de CAMBRE loitou e loita con unllas e dentes para evitar novas desfeitas e denunciar as existente. Velaquí a reportaxe que me mandou para difundila pola web: 

Paseo_Mero.ppt

 Paseo_Mero

 

 

 

Continuar lendo “O río Mero…”

Coches mal aparcados…

A Coruña que non se ve, malia estar cerca do centro, está abandonada polas autoridades. A Grela é unha república bananeria. A Estrella de Galicia, fábrica de cerveza, ocupa toda a beirarrúa da calzada con aparcamentos privados, e como algún coche intente aparcar alí, axiña ven o garda xurado de quenda a botarte fóra. Fronte da Estrela está o IES Urbano Lugrís, pois ben, dende que ampliaron a calzada e maila estrada (Avenida de Arteixo) quitáronlle as dúas portas de entrada, obrigando aos profesores e alumnos a entrar por unha corredoira inmunda, porta con porta da lavandería industrial e o ferrocarril,  por unha cancela pequerrecha e, aínda por riba os coches dos desaprensivos aparcan diante da mesma obrigando a maniobrar a mazo para poder aparcar dentro do recinto. No suposto de que tivera que vir unha ambulancia hai días que non podería pasar. Por moito que chames á policía, non veñen, pasan! Como pasan en Juan Neira, onde os propios axentes, aparcan onde non deben como podemos observar na primeira foto, obrigando a un minusválido a sair á calzada. Nesta rúa aparcan en triple fila, nas curvas, nos pasos de peóns, enriba das beirarrúas e diante dos garaxes con vado actualizado. Animo a facer fotos denuncia de coches mal aparcados, colgalos en Internet e mandalas ao Concello, ao 091, 092…

Juan Neira 009.jpg coches 002.jpg 

coches 001.jpg coches 004.jpg 

Coches aparcados diante do IES URBANO LUGRÍS (A Coruña)

Fotos e texto: Fina Roca